කළුවර හීනය March 19, 2013 at 10:34 PM

හම්ම්ම්ම්ම
මේ කවිය මට හුඟක් දෙවල් මතක් කලා ජනා
හැමදාමත් වගේ හරිම ලස්සනයි

වැසි දැරිය - The Rain Girl March 20, 2013 at 12:42 AM

දුරක ගිය සිත
සොදුරු විය හැක
එහෙත් කදුලක්
පමණි මතකය

සිනා මල් පෙති
පිපෙන නිමෙසෙක
මන්ද හිනැහෙනු
නොහැකි දිවි මග?

Janaranga Dewasurendra March 20, 2013 at 1:24 AM

@ශෂී - ස්තූතියි මචං..මටත් හැමදේම මතක් වුණ වෙලාවක ලියපු කවියක් මචං..මම දන්නවා මේක උඹට දැනෙන විදිය

@වර්ෂා - සිනාමල් පෙති උමතු විලසින්
අහිමිකල සඳ දිවියෙ සරුබව
සිනාසෙනු හැකිවේද හදකට
මකාදමා මතකයේ කඳුලැලි

ස්තූතියි වර්ෂා

Dinesh March 20, 2013 at 12:55 PM

විඳවන එක මහා අමාරු දෙයක් ජනා..

Anonymous March 20, 2013 at 6:54 PM

ලගදි ලියපු කවියක්ද ජනා?

Janaranga Dewasurendra March 20, 2013 at 8:16 PM

@දිනේෂ් - සත්තකින්ම..හේතුවක් නැතිව විඳවන්න වෙන ඒක ඊටත් වඩා අමාරු දෙයක්

@ඇනෝ - ඔව් මිත්‍රයා ලඟදි ලියපු එකක්..