සිත් අහස July 10, 2011 at 4:04 AM

පරම්පරා සතක් පුරා
සෙවණ සැදූ මහ නුග රුක
සිමෙන්ති වනයක් අතරේ
තනිව නැඟුන මහ නුග රුක

මනුසතුනට සවි දෙන්නට
සිහින මැවූ මහ නුග රුක
යකඩ යදම් වල සිරවී
සුසුම් හෙලයි මහ නුග රුක..

හරිම ලස්සනයි ජනරඟ, ඒ වගේම අර්ථවත්

Janaranga Dewasurendra July 10, 2011 at 4:09 AM

ස්තූතියි ප්‍රාර්ථනා

දඩබ්බරී July 11, 2011 at 9:56 AM

ගොඩක් ලස්සනයි දේව්..

හිම හංසි July 11, 2011 at 10:10 PM

මට මේ පද ටික කියවනකොට මතක් වුනේ දෙනිපිටියේ නුගරුක.ගජමන් නෝනාට කවි සිතුවිලි පහල කරපු නුග රුක.අද ඉතුරු වෙලා තියෙන්නෙ පොඩි පෑලයක් විතරයි.ලස්සන අදහසක් අය්යේ.

Janaranga Dewasurendra July 12, 2011 at 7:08 AM

@පවිත්‍රා - ස්තූතියි පවී

@හිම හංසි- මටත් ඒක මතක් වුණා ලියද්දි..ස්තූතියි නංගි

පන්සල් හංදිය July 27, 2011 at 12:08 PM

ඇත්තටම මට මතක් උනේ කොළඹ කැප්පස් එක ලඟ තිබුන මාර ගස් ටික, කොච්චර කාලයක් තිස්සෙ හැදෙන්න ඇතිද, කිසිම අනක් ගුණක් නැතුව කපලා දැම්මනෙ ......