පිළිතුරු තැපෑලෙන්
-
ඊයේ දවසේ 2024 ජනාධිපතිවරණය වෙනුවෙන් තැපැල් ඡන්ද ප්රකාශ කිරීම ආරම්භවුණා.
ඕනෑම මැතිවරණයකදි තමන්ගේ මතය මුලින්ම ප්රකාශ කරන්න අවස්ථාව ලැබෙන්නේ රාජ්ය
සේවකයන්ට...
6 months ago
අද අමුතු දවසක්මැ
අද අමුතු සුවයක්මැ
අඩශතක කවියයි
ලියන්නේ පලස මත
ඇරඹි බක් මසින්
සුබ මුහුරත් හිතින්
ඇවිත් බොහෝදුරක්
විඳිමි සිතින් ඒ තුටු
නොයෙක් මල්පෙති
නොයෙක් කටුහෙල්
මැදින් ඇවිදින් ඉතින්
බොහෝ වෙහෙසයි සිතට
ගිමන් නිවාලන්නට
හිතුනත් ඉඩදෙන්නට
මගේ පන්හිඳ තුඩු අගට
නැතේ එය ඉඩදෙන්නේ
ආ මග දෙස මම
හැරී බලනෙමි ඉතින්
නෙතින් තදකරන්
තුටු කඳුළු මල් ගොඩක්
තවත් දුර යන්න ඇත
ගමන අවසන් නැත
පලස මත සිතුවිල්ල
තබමි දිවි ඇති තෙක්ම
14
අදහස් දැක්වූ ගණන
තරු පිපී ගනඳුරට එළිය වුණු අතීතෙක
නෙත් කෙවෙනි කකියනා කඳුළු කැට මත රැඳුනු
සිහින් සිහිලක් ලෙසින් සෙනෙහෙ සිත මත වැටුනු
නුඹ මගේ හදවතයි තනියටත් මට තිබුණු
වැහි වැටෙන තෙත බරිත ජීවිතය මත පිපුණු
ඉද්ද මල් කැකුළ නුඹ පෙති කැඩී අහිමි වුණු
මා නෙතට නුදුරෙ පිපි සුවඳ මහදට දැනුනු
පුංචි මල් කැකුළ නුඹ ජීවිතය කියා දුන්නු
ආදරෙයි නොකියුවත් වදනකින් කිසිදිනෙක
ආදරෙයි ඔය හිතට කකියනා තුරු මෙහද
ජීවිතය මත ඉන්න සඳට තරුවක් ලෙසින
එකම එක සරා සඳ මගේ හදවතේ රැඳුණු
අතටගෙන සිඹිනෙමි පරවූ මලක්
දැනුනි සුවඳක් නොමැති බව එහි
පරවු මල්පෙති අතට ගත්තෙමි
පුරුදු සුවයම නැවත දැනුනෙමි
නිලඹර නුදුරු සඳ දුටුනෙත සුපින්බර
පැහැබර ඇසුරු කලයුතු තෙම සුපින්සර
පැහැසර නුඹෙරු දුටු මගෙනෙත වරින් වර
නෙකයුරු සිහිරු සිහිවෙයි සිත සරින් සර
වනගැබ පුරා සැරිසරලා විටින් විට
නෙක්විද වරාමල් සොයලා පෙලින් පෙල
නෙත්ගැබ සරා නුඹෙරුවනා මලින් මල
හදගැබ පුරා පැතිරීලා ටිකින් ටික
ඇතමට යමක් සිහිකෙරුමට හැමදාම
සිතමට කියයි පැවසීමට නුදුරේම
එයමට බරයි රැඳවීමට සිතෙහීම
හිමිමට තමයි හැමදාටම නුඹ තාම
මුවපිරි සිනා පුරවමි එය සිතින් සුව
ඇයිබැරි සදා රඳවමි එය නමින් නුඹ
සුමිහිරි හදින් පිළිගමි හිමි රැවන් රැව
හදපිරි තුටින් පවසමි එය මුවින් මුව
සුපිපි පියුමකි
රැඳෙන නටු අග
පිපී ලතවෙන ජීවිතේ
නොයෙක් දුක් ලද
යලිත් හමුවෙන
තරම් පිවිතුරු මාවතේ
ලංව සිටි සැම
වෙන්ව යාවී
එයයි ලෝදම් ජීවිතේ
දුකකි කඳුලකි
නමුදු සැපතකි
රඟන අප මේ ජීවිතේ
නොපෙනුනත් ඔබට
රැස් දහර විහිදන හිරු
සෞම්‍ය කාන්ති පතුරන සඳු
දැනේවි හැමදාමත්
මගේ ආදර උණුසුම ඔබට...
දෑතේ වෙලී මාගේ
සදාදර සෙනෙහසද දෝතට ගෙන
ඔබ මා අසලින් හිඳ
සිනාසෙයි තනිවම.....
අඳුරු ලොවේ ඔබ ඔය ඉන්නා
හිරු සඳු වෙන්නෙමි මම
හැමදාටම......
ආදරේ ඔය හිතට
දැනෙනතුරු ලංව ඉන්නම්
උණුහුමෙන් ඔබ ලඟම
හිඳීවි මා හදවතත්.......
පැතුම් ගොඩක් හිතේ තියන්
නුඹ දිකින්න හිතන් මෙමා
ආදරේ පිරුණු හිතින්
ඇවිත්
අන්තිමට යන්න වුණේ
හිස් අතින්
ලේන්සුවට කඳුළු අරන්
සුදු හංසියේ නුඹත්
නුඹේ ආදරයත්
නොවන්නට අද
මගේ නමින් ඉතිරිවන්නට
තිබුණේ
අයිඩෙන්ටියත්
බැංකු පොතත්
පමණයි..
සිත් පිත් නැති ලෙස
ගලායන ගංදිය
ගලායාවී සමුදුර තෙක්ම
කරදිය සුවඳ දැනෙන තෙක්ම
ඉහිලීමට අපහසු වූවත්
නැවතත් සෙනෙහෙ සිතින්
හැරී එන්නට ගංදිය
නොකැමතිව ඇති
එබැවින්ය හැමදාම ගංදිය
සයුරටම ගලන්නේ..
හෙමින් හෙමින් ඇවිදින්
සිඹ වැළඳ පෙම් සිත
නිවා සනහනු බෑ
ගිනිගෙන දැවෙන පෙම් හිත...
සිනා තෙපුලක්
පුදා පෙරලෙසින්
තබා සීතල සුරත හිසමත
සීතල කරනු බෑ
ගිනි පුපුරු නගින මේ හිත...
සරා දස අත
මවා තුටු රූ නෙත් අභියස
කලඹා නෙත්විලම
මුලා කරනු බෑ
නුඹ හඳුනන මේ හිත...
ගිනිගෙන දැවෙන විට
පෙම් සමරු අයෝධ්‍යාව
හැර ගොසින් මේ දිවිය
පුරවනු බෑ
නුඹ තැබූ මේ හිස් තැන...
මේ ආදරයමද
නමක් සොයාගත නොහැකිවිය
අප අතර බැඳුනු මේ බැම්මට
නුඹත් නොකී මමත් නොකී
ඒ බැම්මට
අපි එක්කල හදවත්
සංකල්පනා
එය සවිමත් කලහ...
කියන්න නමක්
අපේ බැඳීමට
ආදරයමද මේ බැම්ම
නොමැති එහි ආදරයක්
මා දන්නා තරමටම
ලෙන්ගතු ආත්මීය බැම්මක්
හැරෙන්නට
මා තදින් හිරක‍රගෙන
නුඹේ වෙව්ලන දෑත
හෙව්වා අරුථක්
මේ බැඳීමට
මා නෙත් දෙස බලා නුඹ
කිව්වා යමක් නොදැනෙන්නට
මේ බැඳීමේ නම
තියනලෙස හදවතෙහිම
හංදිය ලඟ හිඳ
අමුතුම තාලෙට
දෙන්නෙක් දාගෙන
හිපොප් නටනවා..
අමුතුම තාලෙට
දෙන්නෙක් දාගෙන
හිපොප් නටනවා..
බලන් ඉන්න ආසාවේ බෑ
මටත් නැටෙනවා
ඇහේ බබත් නටනවා
අමුතුම තාලෙට
අමුතුම ඇඳුමට
ආසාවෙන් වගෙ ගැටිස්සියෝ
හරි ආදරයෙන් බලන් ඉන්නවා..
හා නැටුවා ඇති දැන්
නැන්දම්මාලගේ ගෙදරට යනහැටි පෙන්නාපාන් පුතා
කිව්වත් නොඅසා
ඒත් නටනවා...
සිදුකර වියත්කම් සසොබන සිරිලකට
දුරුකර නිවටකම් සුවබර දිවියකට
මම හැර යමෙක් ඇත්නම් නුඹෙ හදවතට
දියකර හරිමි මගෙ කවි සිත එපා මට
රුව දුටු සැණින් මන්මත් කරවන සොඳුරු
නෙත් දුටු සැණින් කරවයි මගෙ සිත මියුරු
පැහැ දුටු සැණින් දිදුලන නෙත් මිණි පවුරු
නුඹ දුටු පෙමින් කකියයි හදගැබ මැදුරු
ගජමන් පෙලපතට සරිලන තෙද මහිමේ
පෙමදුන් මටත් පෙන්වන කල ඉවසමි මේ
නිදුකින් සිටින තුරු හැරයනු බැහැ සුසුමේ
අභිමන් ලඳේ හිමි කරගමි පෙම උරුමේ
අහෝ ජුදාස්
බලාපන්
කරගසා ලෝ පව් කුරුසය
ඔහු දැන්
උඹේ ලඟ සිටන්
කෙලවර කරන් දිවි
පව්කරන ලොවට
කරගසා කුරුසය
මියැදිලා දැන්...
අහෝ ජුදාස්
ආයෙත් බලාපන්
මනුසතුන්දෙස බැලූ
නියාවෙන්
කරගැසූ පව්දරන්
නැගිටලා ඔහු
මරණින්
උඹ තාමත්
පණපිටින්
සොයා මහ වන අරණේ
දුලභ ලෙස හැඳින මම
ගෙනවිත් සුරැකිව
පැලකල
පුංචි පැලය නුඹ..
දැන් අතුපතර විහිදා
තෙදවත් ලෙසින්
විසල් සෙවනක් පුදා
රැඳෙයි මා සිරසට
ඉහලින්
නොහැක මට බදනටවත්
නුඹ උසයි
අහසතෙක්
වරාමල් යහන් මත සැතපිලා සිත් තොසින්
වළාකුළු වලින් සීතල සොරාගෙන ඉතින්
නෙලාගෙන පියුම් අංජන විලේ පිහිනමින්
සකිසඳ සිනාසෙනු ඉතින්..........
සදා මල් පිපුණු උයනේ සරා නුඹ ලඟින් නිබඳව
මවා ඉඟි බැලුම් තරඟෙට සිනා රැල් සලා හඳුනන
මුදා සුව සුසුම් තව තව බැඳී පෙම් හුයෙන් අපමණ
සිනාසෙනු ඉතින් සකිසඳ සිනාසෙනු ඉතින්.....
එදා මෙන් අදත් පුරහඳ බලා හිඳිනවා එලෙසම
මිතුපෙමේ සොඳුරු කවියක් ලියනවා වගේ අහසක
පෙම් රසින් පිබිදි නුඹෙ මුව පරවෙලා යන්ට කලියෙන
සිනාසෙනු ඉතින් සකිසඳ සිනාසෙනු ඉතින්.....
පද රචනය - ජනරඟ විජඉඳු දේවසුරේන්ද්‍ර
එන යන හැම සිත මෙන්ම
ගතද එකලෙස
සිතුවිල්ලෙන්
සැනසිල්ලෙන් තර කරන
කොතරම් දුරක ගියත්
පසුකර ගිය නුඹව
සිහියට නංවන
වැළඳගෙන සෙනෙහෙ පෑවද
නොහඳුනන සේ සතුට වගුරන
ඕක් ගසකි නුඹ
කෙටිකලකට
අතු බරවන
සයිබරයට සඳ පායපු එක දවසක්දා
සිහින අතර හිත කකියන අඟහරුවාදා
අලස කමින් මම මැතිරුව ගී නද පරදා
මට ඇසුණා ඇලට් එකක් රික්වෙස්ට කරලා
නිහඬ රුවට නුඹේ ඇස්දෙක රූපෙන් පෙනුනා
හිතාගන්න බැරි විදියට හදටම දැනුනා
බිත්තියේ ලියු පද වැලකින් වදන් ඇරඹුනා
නුඹ පිළිතුරු දුන් දවසේ හිතම පිබිදුනා
අකුරු හරඹ නිතර නිතර හද ලන්කරනා
ඉන්බොක්ස් එක පිරිලා යන ලියුම් වැඩිවුණා
ජීවිතයේ එක කොටසක් නුඹට වෙන්වුණා
මූණු පොතේ හමුවුණු නුඹ හිතේ රජවුණා
කාලය ගෙවිලා නැවතී ඇසුර වැඩි වෙලා
මූණු පොතෙන් ස්කයිප් එක තරණය කරලා
මිණි ගිගිරිය පරදවනා හඬ රැව්දීලා
සයිබරයේ ජීවිතයම අපේ වන් වෙලා
දුර සිට නොහඳුනනා පෙම අරුථක් සෙව්වා
සොයාගන්න බැරි තැන හිත් රිදුමක් වූවා
හිත ගිය තැන තැනු මාලිග දෙදරුම් කෑවා
මූණූ පොතේ හමුවුණු නුඹ නුඹේම වූවා....
*************************************
......... in a relationship with......now...
- Like - Comment - Share -
සදාකල් නෑ දුක රැඳෙන්නේ
සුළු මොහොතකමය එය දැනෙන්නේ
නමුදු ඒ කෙටි කලට ඒ දුක
දවයි හිත හරි පුදුම ලෙසකට
සතුට එනවිට දිවියට සැනෙන්
පලායනු ඇත දුක කෙමෙන්
ඈතකට ජීවිතෙන්
හරියටම මේ මම ලෙසින්
අදත් දුක සැප නිතර විමසන
සෝසුම් මැද ජීවිතේ
නිතින දිවියට සුවය ඔබමය
කටු කොහොල් මැද මාවතේ
ලොවම දිනකදි හැර ගියත් මම
නොවේ නුඹ නම් සෙලවුනේ
වඩා මා සිපගත් විලසින්ම අද
නිවයි ගිනිගත් ජීවිතේ
සදා මා ලද අමිල සුවබර
ඔබේ සෙනෙහේ ගැන නම් කියා
ලියන්නට මට අකුරු දෙනුමැන
සෙනෙහසින් නුඹේ දෝවලා
කවි පද තරමටම දඩබ්බරද නුඹ
කවි හිත තරමටම දඩබ්බරද නුඹ
හැමතැනම ලියා ඇති තරමටම හෝ
කියනා තරමටම දඩබ්බරද නුඹ
හිතිනුත් චංචල නම්
ගතිනුත් සංවර නම්
බහුතරය තියා පසෙකින්
කියනා තරම්ම දඩබ්බරය නුඹ
අලුයම ඉරට අතවනන
මැදියම සඳට කවිලියන
අඳුරට නෙතද හකුලවන
කවියකට හොඳයි නුඹ
බැබලීම නැති විටක
එළියකට අතවනන
නොහඳුනන දුර සොයන
මතක තාරකාවියකි නුඹ
ලියා තව තවත් දේ
අවුලා ගනු කුමට නුඹේ
දඩබ්බරයයි කියා ගන්නා හිත
එයිනුත් පාඩුවම කවි මටමය
දහසක් දේ තබා සිතුවිල්ලක
එකක් හෝ සඟවා කඳුලක
සිනාගඟක පීනන නුඹේ
හිත මෙල්ලයි දඩබ්බරියේ
කිරිල්ලියේ උඔ ඔහොම
ආඩම්බරෙන්
හිටියට
තටු කැඩුණු දවසට
උඹේ ආඩම්බර
නූල කැඩුණු සරුංගලේ වගේ
ගහගෙන යයි...
බලන් ඉන්නේ එදාට
උඩ පැනලා හිනාවෙන්නවත්
දෙකට නැවිලා
තටු අමුණලා දෙන්නවත්
නෙවෙයි...
උඹට වෙච්ච දෙයින්
අනිත් එවුන්ටවත්
පාඩමක් කියලා දෙන්නයි....
දවසක උඹත් වයසට යනවා
මාත් එහේම යනවා
උඹ අනිත් එවුන්ගේ ඔලුවලට උඩින් යනවා
මම පුරුදු පාරේ
තනියම එනවා....
වෙනසකට තියෙන්නේ
උඹ මට ටිකක් කලියෙන් යනවා
මම ටිකක් ප්‍රමාද වෙනවා....
අනිත් අය අප්පමාදෝ අමතපදං කිව්වට
මමනං ඉක්මණ් බුදුන් බුදුවුණාවේ
කියලා ඉන්නවා....
උඹ හැමදාම
නොගැලපෙනවා කියපු
අපි යන පාරේ
උඹ උඩින් ආවත්
මම බිමින් ආවත්
අන්තිමට එන්නේ
එකම තැනටයි....
එදාට කිරිල්ලියේ උඹ හිනාවේවි...
මම බලන් ඉඳීවි
එතකොට උඹ තවත් හිනාවේවි...
ඒත උඹේ කඳුළු බේරෙන
ලේන්සුව
හංඟන්නනම් බැරිවේවි
පාළුයිද ගම අද...
නැතේ පාළුව ඇත සුළඟ මට එහි
සොවින්ද නිල් ඇල්ල අද...
නොවේ ඇල්ලද ගලයි පෙර තුටින්
විදා දිය දහර මා මුවට
තැවෙයිද කඳුරැල්ල මා නොමැතිව...
නැතේ කඳුරැල්ල වෙලේ පෙරලෙස
සුළඟත් සමග ආදරෙන්
සිතූ ලෙස නැත ගම එලෙස ඇත
පාළුවෙන් ඇත්තේ
ඔබයි
හැර ආ සොඳුරු ඉම
Subscribe to:
Posts (Atom)
