පබලු September 28, 2011 at 10:51 PM

ඒක තමයි වතුර බොර පාට :p

Dinesh September 29, 2011 at 5:52 AM

මොකද මේ හදිස්සියේම උනේ????

Janaranga Dewasurendra September 29, 2011 at 6:20 AM

@පබලු - ඒ බොර පාටට තනි හිතකට වගකියන්න බෑ..දෙනියායෙන් පටන් ගත්තම කීයක්නම් තනි හිත් නිල්වලා ගඟට දවසකට දානවා ඇත්ද? ඒ හැම එකක්ම තොටමුණෙන් මුහුදට නොවැටුණාට..ස්තූතියි පබලු

Janaranga Dewasurendra September 29, 2011 at 6:21 AM

@දිනේෂ් - හදිස්සියෙම හිත කළකිරුණා..තනි හිත ගැනම..ස්තූතියි දිනේෂ් හැමදාම මගේ කවි රසවිඳිනවා නේ

හිම හංසි September 29, 2011 at 8:47 AM

කවුරු හරි ඇහිද ගනීවි
ඔබේ ඔය තනි හිත
ඇහිද ගෙන ආදරෙන්
බලාගනිවි මතු දින

Janaranga Dewasurendra September 29, 2011 at 9:07 AM

වඩා හොඳයි ගහගෙන යාමා
ඉන්දියන් සාගරයට
බලාගන්නට රැගෙන
පාරනවාට වඩා..

තෑන්කස් රුවී නංගි

පන්සල් හංදිය October 14, 2011 at 5:36 PM

මල කෙලියයි මොකක්ද මේ කරලා තියෙන්නෙ, දැන් කොහොමද හිතන්නෙ, හිත නැතුව .........