වෙල් ඉපනැල්ලේ නියර පිස එන
සිහිල් මදනල සමග මුසුවුව
ඉබිගමන් යන හිරු රැසේ ගිනි
මතින් දහවලට පැමිණුන
ලබැඳි හිත් මත සිනහා රැලිගෙන
ගත සුවය මත නිතින් රජ කල
කුඩා කල සිට දරා දෝතට
යහමින් රැගෙන පැමිණි දිගු දුර
දෑතින් තදකර තෘප්තිමත් හිතින්
රැකගත් විඳගත්
සුවිසල් නිදහස
නොමැති කරගත් සඳ
හිතට අවනත නොවූ හැඟුමට වහල්ව
දැනෙයි නිදහස
නුඹ ගියේද යලිත් සුපුරුදු
වෙල් ඉපනැල්ලටම
මහ වැස්ස වී නුඹ ඇදහැලෙන්නේ
වැහිදියෙන් හද තෙතබරිත යාමේ
ඝන අව්ව වී නුඹ එලිය දෙන්නේ
දහදියෙන් ගත රිදවනා යාමේ
ඉකිබිඳින වැස්සට මංමුලාවුන
හෙවණ නැති එක ගසක අභියස
ඉර අව්ව නැති කලක වෙවුලන
සීතලේ මම රැඳුනි එතැනම
නුඹ සැඟව ගිය එක
දවසකට
දාහයෙන් ගත පෙලෙන සඳ
තවත් ගිනියම් හිරු මඩල ගෙන
නොඑනු මැන දිවි කතර බිම වෙත
ජීවිත සලපතල මළුව මත
පැදකුණු කරන සඳ නිසොල්මන්ව
පා ගැටෙන සිහින් වැලිකැට
රළු බොරළු මෙන්ම
ගොරහැඬි රිවි කිරණ
රිදුම් දෙන සඳ මුළු මහත් සිරුරටම
අවදිවන ප්‍රඥාවටත් ඉහලින්
දැනෙන යමකට පෙම්බැඳ
නොනවතින
මේ ගමන
නොනිමි අග
නුඹ නොහිටින්නට
සසරෙන් මා එතෙරව බොහො කල්
භවයෙන් භවයේ
මා සමගින් එන
පෙම්හුය නැතිනම්
භවයනේ මා ගිලිහී බොහො කල්
රළු මං පෙත දිවියේ ඉම නොමදැන
අත් පා කකියන විටදි මගේ
කෙලෙසුන් දුරුකර සසරින් ගිලිහෙන
මං පෙත් ඇති මුත් ලොවට මගේ
භවයෙන් භවයට මා හද හඳුනන
නුඹ පෙම ඒ මඟ අහුරා පිබිදෙන්නේ
බෝසත් හිමිවරු දැහැනට සමවැද
අනියත දුක කෙලවරට ඇඳෙන සඳ
අභිනික්මනටත් පෙමින් අඩක් දෙන
යසෝදරාවන් කොහෙද ලොවේ
භවයෙන් භවයට මා හද තදකර
නුඹ පෙම ඒ මග අහුරා පිබිදෙන්නේ
ජනරග විජඉදු දේවසුරේන්ද්‍ර නිර්මාණයක්
.jpg)
