විසල් කන්ද නුඹ
දුරින් හිද පවසයි
හරිත වන රොද
සුව සපිරි බව
ඉවසන්න බැරි දුරින්
බලන් හිද මෙමන්
පතයි නුඹ තරණයට
හිතින් සිය දහස් වර
විසල් කන්ද නුඹ
මගේ හිත දිරි ඇත
තරණය කරමි මම
මියෙන්නට පෙර දිනක
ගමට තිබුණු එකම හයිය
ගමේ පිනට තිබුණු සවිය
කපා දමා එක පහරින්
ගමේ එකම මහ නුග රුක
නිහඩ ලොවක උරුම ගත්ත
නිහඩ බවට ලකුණ ගත්ත
කපා දමා එක පහරින්
ගමේ නිහඩ මහ නුග රුක
හඩා වැටෙනු බැරි හින්දම
බලන් ඉන්න බැරි හින්දම
දෑස වසන් බලන් හිටියා
ගමේ දසුන මහ නුග රුක
කපා ගත්තු දෙයක් නැතී
තිබූ නොලැබි දෙයක් නැතී
අන්තිමේදී බිම හෙලුවා
ගමේ හයිය මහ නුග රුක
මට විශ්වයම කැටිකොට
ආදරය කේන්ද්‍රකොට
ස්නේහයෙන් පදම් කොට
නුඹ දුන්න
හාදුවට
අවසර ගන්නට
අමතක වුණත්
බලධාරීන්ගෙන්
හරි සුන්දරයි ඒ හාදුව
අවසරලත් එකකටත්
වඩා
ජනරග විජඉදු දේවසුරේන්ද්‍ර නිර්මාණයක්
