මා වවුලන් කෑගැසුම
යාන්තමින් ඇහෙන
සීතලක රැයක
තනිකඩව
රියන් හතරේ
සොහොන් ගැබ
නොසොයනා සැඳෑ සුව
පරවි කුමරියක්ව ඔබ
සුදු සේල රැලි අතර
ඔත්පලව වැතිර ඇති
මල් යහනේ මුමුණුවට
කලක් ගතවී නැතත්
මලත් මම තනිකඩය
පුරුදු සුවය නොවුණත් මිහිමත
දැන දැන පිපෙන මල්
පෙරකල සිත්හි වැදී
සුළඟට මුසුවූ සුන්දර සැමරුම්
සිහිනෙන් අවදිවනවා සත්තයි දිනකදී යලිත්
නොමැකෙන්නට ජීවිතයෙන්
හීනයක්ම පමණක් වී
හිරිමල් ස්වරය තවමත් නොහඬන හදින්
අසයි නොයනා දුර සවනේ මානයෙන්
හිතට හිත සැනසූ සොඳුරු රූ අතර
නොමියෙමි නොමියෙමි වසා දෙනුවන්
ඉපදෙන්නට යලිත් නොදුටු හීනය තුලම
හදවතේ ගැස්මක් ගැස්මක් පාසා
නෙතු සැලෙන වාරයක් වාරයක් පාසා
පා තබන පියවරක් පියවරක් පාසා
ආදරෙයි තවමත් නොදුටු හීනයට
තවමත් හිතෙහි පැලපදියම්ව
දිවියම උසුලාගෙන යන
ජනරග විජඉදු දේවසුරේන්ද්‍ර නිර්මාණයක්
